Η επιστολή αυτή προς τον Ιδομενέα είναι η τελευταία του Επίκουρου. Την συνέγραψε λίγο πριν πεθάνει. Η επιστολή βρίσκεται
στο έργο του Διογενη Λαέρτιου, "Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων και των εκάστη αιρέσει αρεσκόντων εν
επιτόμω συναγωγή", το οποίο σώζεται ακέραιο ως τις ημέρες μας.Το έργο αναφέρεται για λόγους συντομίας, "Βίοι φιλοσόφων".
Οι ερευνητές έχουν χρονολογήσει τη συγγραφή του, τον 3ο αι. μ.χ.χ. Οι "Βίοι φιλοσόφων" αναπτύσσονται σε 10 βιβλία.
Στο 10ο βιβλίο αναφέρεται στο Βίο του Επίκουρου.
Απόδοση στα σύγχρονα ελληνικά, Τάκης Παναγιωτόπουλος.
Η Επιστολή
22.Πορευόμενος τη μακαρία και τελευταία ημέρα του βίου μου σου γράφω αυτά. Ο υπερβολικός πόνος από τη συνεχή δυσουρία
και δυσεντερία δεν απολείπεται του μεγέθους του. Αντιπαραθέτω σε όλα αυτά την χαρά της ψυχής επί των γεγονότων που
ανακαλώ στη μνήμη μου. Εσύ όμως που άξια παραστάθηκες προς εμένα και την φιλοσοφία από νεαρός, να επιμεληθείς τα παιδιά
του Μητρόδωρου.
22 Ἤδη δὲ τελευτῶν γράφει πρὸς Ἰδομενέα τήνδε ἐπιστολήν
(fg. 138 Us.)·
"Τὴν μακαρίαν ἄγοντες καὶ ἅμα τελευταίαν ἡμέραν τοῦ βίου
ἐγράφομεν ὑμῖν ταυτί. στραγγουρικά τε παρηκολούθει καὶ δυσεν-
τερικὰ πάθη ὑπερβολὴν οὐκ ἀπολείποντα τοῦ ἐν ἑαυτοῖς μεγέθους.
ἀντιπαρετάττετο δὲ πᾶσι τούτοις τὸ κατὰ ψυχὴν χαῖρον ἐπὶ τῇ
τῶν γεγονότων ἡμῖν διαλογισμῶν μνήμῃ. σὺ δ' ἀξίως τῆς ἐκ
μειρακίου παραστάσεως πρὸς ἐμὲ καὶ φιλοσοφίαν ἐπιμελοῦ τῶν
παίδων Μητροδώρου."